Konopie przybyły do Polski przez Azję Środkową, prawdopodobnie przez Scytów w XV wieku pne
Konopie przez wieki odgrywały istotną rolę dla wielu plemion słowiańskich (w tym osiadłych na ziemiach polskich), zajmując się folklorem, medycyną, jedzeniem, tkactwem i ubiorem.
Konopie, obok lnu, stały się dla Polaków najważniejszą uprawą. Używali go do ubrań, jedzenia i lekarstw. Gotowane nasiona konopi łagodzą bóle zębów i leczone choroby skóry. Konopie były również używane jako lek na rozstrój żołądka, gorączkę i jako środek przeciwbólowy.
W XIX wieku polscy naukowcy i lekarze prowadzili badania nad lekami na bazie konopi – tworząc podwaliny pod współczesny polski przemysł konopny.
Długa tradycja uprawy konopi przetrwała lata – nawet między dwiema wojnami światowymi.
W 1930 r. W Polsce utworzono Instytut Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich, jeden z najstarszych w Europie instytutów zajmujących się badaniami nad konopiami.
W następstwie Międzynarodowej Konwencji Opiumowej (IOC), Polska podpisała porozumienie wraz z ponad 60 innymi krajami, ograniczające uprawę i handel konopiami indyjskimi.
Jednak marihuana została oficjalnie zakazana dopiero w 1951 roku, a później została uznana za przestępstwo w 1997 roku.
W następstwie MKOl i późniejszych restrykcyjnych przepisów uprawa konopi spadła w latach 50.
Jednak po tym, jak Europa zmieniła swoje stanowisko wobec konopi i pomyślnie przywróciła uprawę, Polska podjęła działania w celu odzyskania swoich pól konopi. Dziś Polska ma dobrze prosperujący przemysł konopny.
Konopie są w Polsce całkowicie legalne, podczas gdy marihuana jest częściowo zdekryminalizowana.
